im afraid to tell you how much i love you...

Haay… iba ang epekto ng panonood ng love-theme na movies… it made me wander again on things that I should not be wondering… thanks sa movie na 50 first dates at ganito na naman ako… haaaay….

Tama pa rin ba ang ginagawa ko? I mean, tama pa rin ba na ipagpatuloy ko tong nararamdaman ko? Ewan…

Bihira ako makapili ng babae na alam kong bagay sa akin… Ayoko kasi ng tipong “syota” (short-time)… hindi dapat ganon…

I’m afraid of rejection… 2 times na nag fail ang feelings ko para sa 2 babae na nakilala ko and whom I think is good to be with… I waited for at least 2 years lagi just to get a “yes” from them, but still it failed…

I’m afraid of what my friends will say pag nalaman nila ito… yung tipong, “hindi kayo bagay, masyado siyang maganda, matalino, etc. etc.” nakakaliit kasi sa isang tao yung ganon… Fine, yung iba, alam na… but I only said that sa mga taong sa tingin ko, hindi nila sasabihin sa iba, nor pagtsi2smisan nila… yung alam kong mabibigyan ako ng moral support… pero para sa iba, na kung ano2 ang sinasabi… mahirap na… malalaman nyo rin naman eh…

I’m afraid na baka lumayo siya sa akin pag nalaman na nya… Yeah, we are close… and I want it to be like that always… pero I don’t know with my system kung bakit I fell for her… ibang klase kasi eh… I’m happy pag nakikita ko siya sa school, nakakasama, nakakausap, at nakakatrabaho… its as if im looking forward to talking and seeing her everyday… sobrang hinihintay ko yung text nya pag nagtetext ako… pag hindi nya ako ni-replyan, sobrang nalulungkot ako… basta ganon lagi… pero eto na yung worst nightmare, pag sinabi ko na sa kanya, ano na? will it be good or will it be bad? Magiging pareho ba ito ng mga nangyari dati? Or will it end ala-fairy tale story na happily ever after?


Pero kailangan maalis ko na rin itong “I’m afraid” system ko sa katawan… I know that this is so stupid and sobrang katorpe-han… kailangan panindigan ko na to… minahal ko na siya… at hindi na mababago yun…

3 terms na lang at gagraduate na ako… I hope na bago kami grumaduate na dalawa, I should have told her this… or I might waste this chance… I will do anything for her… I will always love her…

Ok…sobrang nag-iisip na naman ako… hindi ko na alam kung may sense pa itong mga sinusulat ko… hahhaa… basta ewan…

I hope I will find that strength na masabi ko na talaga… Para tapos na kung tapos na di ba… Pero hihintayin ko yung moment na yun kung saan, hindi siya busy sa mga work nya sa school… yung tipong kami lang 2 ang nag uusap… yung alam kong wala siyang ibang iniisip kung hindi yung sasabihin ko lang… yun… don ko na talga masasabi sa kanya… and whatever things will happen, I hope that it will be good… Alam ko na ang mga naging paghihirap nya, especially nung nasaktan siya… at ayoko na ulit yun mangyari sa kanya at mapunta siya sa iba… she survived it already and I don’t want someone to ruin that again…

O cge ditto na lang muna, next time na lang ulit… god bless to me…